Γεια σας και πάλι. Έχω καιρό να γράψω στο ιστολόγιό μου, οπότε ελπίζω να μην σας έλειψα…
Είχα διάφορες ενδιαφέρουσες συζητήσεις πάνω στα προηγούμενα θέματα το τελευταίο διάστημα, δεν είδα όμως κάποιο σχόλιο αναρτημένο. Σκέφτηκα λοιπόν να γράψω μια δυο σκέψεις παραπάνω, περισσότερο σε στυλ ερωτήσεων, ώστε να το συζητήσουμε είτε γραπτά είτε προφορικά.
Ο άνθρωπος λοιπόν έχει δυο πτυχές, την υλική και την πνευματική. Παρομοίως, οι αιτίες των ασθενειών θα μπορούσαν επίσης να χωριστούν υλικά αίτια (όπως μια διαταραχή στην ισορροπία μεταξύ των διαφόρων ουσιών του ανθρώπινου σώματος, για παράδειγμα την αύξηση των σακχάρων του οργανισμού σε σχέση με τα υπόλοιπα στοιχεία), η άλλη με πνευματικά (π.χ. άγχος, στεναχώρια), οπότε λογικά θα υπάρχουν και υλικά και πνευματικά θεραπευτικά μέσα. Ποια είναι η άποψη σας πάνω σ’ αυτό;
Σήμερα έχουμε αναπτύξει πολύ τα υλικά θεραπευτικά μέσα, με τα τόσα φάρμακα που μπορούμε να βρούμε στα ράφια ενός φαρμακείου. Τι γίνεται όμως με τα πνευματικά; Ποια θα μπορούσαν να συμπεριληφθούν σ’ αυτή την κατηγορία; Υπάρχουν έρευνες που προσπαθούν να δουν την θεραπευτική επίδραση της προσευχής. Οπότε γεννιούνται πολλά ερωτήματα. Τι είναι προσευχή; Μπορεί να έχει θεραπευτικά αποτελέσματα;
Περιμένω λοιπόν να ακούσω και να διαβάσω τις σκέψεις σας.
Εχεις δικιο για τα 2 ειδη θεραπευτικων μεσων.Κατα τη δικη μ αποψη η ψυχοθεραπεια ειναι επισης χρησιμη θεραπεια για τις ψυχικες ασθενειες.Η προσευχη πιστευω θα μπορουσε να ειναι αλλα εξαρταται πολυ απο τις προσωπικες πεποιθησεις του ασθενους και επιπλεον κατα τη γνωμη μ εχει επικουρικο ρολο.Δηλαδη εννοω οτι ειναι σημαντικοτερο να αναρωτηθει κανεις για τα συναισθηματα του,τις αναγκες του, τους φοβους του κ σε συναρτηση με αυτο η προσευχη μπορει να ειναι αποτελεσματικη.Ισως μπορει βεβαια αυτη η αναζητηση να γινει μεσα απο την προσευχη,τοτε το θεμα ειναι πως γινεται η προσευχη. Κ τελος αλλο προβλημα ειναι και οταν ο ασθενης δν πιστευει,δικαιωμα τ δν ειναι?Τοτε πως να χρησιμοποιηθει η προσευχη.Γενικα πιστευω οτι στις ψυχικες ασθενειες οι θρησκευτικες πεποιθησεις μπορουν να χρησιμοποιηθουν θεραπευτικα σε καποιους ασθενεις αλλα σε καμια περιπτωση δν ειναι η πρωτη θεραπεια π οφειλει ν προτεινει ο γιατρος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ανάγκη μιας ριζικά διαφορετικής προσέγγισης της σημερινής ιατρικής στο θέμα της ηθικής γίνεται φανερό μόνο και μόνο από το γεγονός ότι αποτελεί και αυτή καθαρόαιμο τέκνο της σημερινής υλιστικής και άπληστης κοινωνίας. Η τρίτη πιο συχνή αιτία όλων των θανάτων στις ΗΠΑ είναι πλέον οι παρενέργειες των ΄φαρμάκων'! Πώς λοιπόν και με ποιό ηθικό υπόβαθρο προωθούν με τέτοια επιθετικότητα οι φαρμακευτικές εταιρίες τα συχνά επικίνδυνα και προβληματικά σκευάσματά τους - πιο πολύ φαρμάκι συχνά παρά φάρμακο;
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα ερώτημα γεννιέται και για πνευματικές ασθένειες οι οποίες έχουν σωματικό υπόβαθρο.Μην ξεχνάμε και τα ψυχοφάρμακα. Τις περισσότερες φορές η πνευματική μας διάθεση επηρεάζει τη σωματική μας (όπως ότι ένας άνθρωπος με μόνιμο στρες παθαίνει ευκολότερα καρδιακά επεισόδια) και το αντίθετο (όπως ένα υποθυρεοειδικό άτομο μπορέι να παρουσιάζει νωθρότητα, έλλειψη μνήμης κ.α. Μια άποψη είναι οτι δεν υπάρχει καθαρά σωματικό ή καθαρά πνευματικό. Θεωρώ ότι υπάρχει μια ζυγαριά, η οποία γέρνει περισσότερο ή λιγότερο προς τη μία ή την άλλη μεριά, με τη σωματική μας κατάσταση από τη μία και τις μνήμες μας(εξάλλου, αυτές είμαστε εμείς,κατά κάποιον τρόπο, είτε τις ανακαλούμε συνειδητά είτε υποσυνείδητα)από την άλλη.
ΑπάντησηΔιαγραφή