Εύχομαι να περνάτε όλοι ένα ευχάριστο και δημιουργικό καλοκαίρι.
Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας μερικές από τις εμπειρίες μου στη Ρουμανία (στο πανέμορφο Cluj της βορειοδυτικής Ρουμανίας, στην καρδιά της Τρανσυλβανίας) όπου ήμουν πριν λίγες εβδομάδες. Είχα πάει σ’ έναν φίλο των γονέων μου, οδοντίατρο που δουλεύει εκεί για παρακολουθήσω και να μάθω από τις εμπειρίες του. Ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα εμπειρία, διότι συνδυάζει όχι μόνο την παροχή υψηλής ποιότητας υπηρεσίες προς τους ασθενείς αλλά και την υπηρεσία προς το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο.
Δεν θα ήθελα να εστιάσω πολύ στο οδοντιατρικό κομμάτι. Είχε βέβαια ενδιαφέρον ο τρόπος με τον οποίο ο οδοντίατρος αυτός παρείχε μια συνολική αντιμετώπιση των ασθενών αν και είναι ειδικός στην εμφυτευματολογία (συνήθως αν κάποιος έχει μια ειδικότητα στην οδοντιατρική εστιάζει σ’ αυτήν και δεν ασχολείται με την γενική οδοντιατρική), πάντα για την καλύτερη εξυπηρέτηση των ασθενών. Εφαρμόζει ακόμα ένα είδος εμφυτευμάτων που εισάγονται με μια σχετικά ατραυματική τεχνική σε καλή τιμή, προσφέροντας έτσι πολλά οφέλη για τον ασθενή.
Το οδοντιατρείο του έχει υιοθετήσει φιλοσοφία της «Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης» (CRS – Corporate Social Responsibility). Τη φιλοσοφία αυτή εφαρμόζουν στην πράξη επιχειρήσεις που πέρα από το εμπορικό κομμάτι της επιχείρησης τους, ασχολούνται και με ενέργειες που συμβάλουν στην αντιμετώπιση περιβαλλοντικών και κοινωνικών ζητημάτων, δείχνοντας σεβασμό στις αρχές και αξίες που χαρακτηρίζουν τον πολιτισμό μας (όπως την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και την παροχή ίσων ευκαιριών). Ως μέρος αυτής της ευθύνης, ο οδοντίατρος αυτός μαζί με το προσωπικό του ανέπτυξαν ένα πρόγραμμα τεσσάρων μαθημάτων για παιδιά νηπιαγωγείου που περιλαμβάνει διάφορες δραστηριότητες όπως ζωγραφική και τραγούδια. Ο σκοπός του προγράμματος αυτού είναι να ευαισθητοποιήσει τα παιδιά στο θέμα της στοματικής υγιεινής και να τους παροτρύνει να μην αμελούν τα δόντια τους. Αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία στη Ρουμανία λόγω των αρκετά υψηλών ποσοστών νόσων δοντιών και περιοδοντίου. Δεν είναι αυτή μια καταπληκτική ιδέα που θα μπορούσε να εφαρμοστεί στην Ελλάδα;
Αυτό που πιστεύω όμως ότι είχε το μεγαλύτερο ενδιαφέρον, και εδώ θα ήθελα να εστιάσω, είναι ότι όλοι η οικογένεια (ο ίδιος, η γυναίκα του και τα 3 παιδιά τους) συμμετέχουν ενεργά και συστηματικά σε μια διαδικασία οικοδόμησης κοινότητας (community building) στην γειτονιά τους. Αυτό το πετυχαίνουν προωθώντας συναντήσεις που ενδυναμώνουν τον ευλαβικό χαρακτήρα της κοινότητας· τάξεις που γαλουχούν τις τρυφερές καρδιές και το νου των παιδιών· ομάδες που κατευθύνουν τις δημιουργικές ενέργειες των εφήβων· κύκλοι μελέτης, ανοιχτοί σε όλους, που καθιστούν ικανούς άτομα ποικίλων καταβολών να προοδεύσουν με ίσους όρους και να εξερευνούν την εφαρμογή αρχών και αξιών στην ατομική και τη συλλογική τους ζωή. Έχουν έτσι, για παράδειγμα, εβδομαδιαίες τάξεις για παιδιά και εφήβους, όπου μαθαίνουν αρχές και αξίες που θα τους καθοδηγήσουν σε όλη τους τη ζωή. Όλη αυτή η συζήτηση δεν γίνεται βέβαια στο κενό, αλλά όλοι οι συμμετέχοντες σ’ αυτές τις δραστηριότητες συζητούν πώς μπορούν να θέσουν αυτά που έμαθαν σε εφαρμογή για το καλό της γειτονιάς τους (και με το όραμα της βελτίωσης του κόσμου) και να συμπεριλάβουν κι άλλα άτομα. Το όλο εγχείρημα περιλαμβάνει ουσιαστικά όλους, ο καθένας συνεισφέρει όπως μπορεί, δεν είναι κάτι που κάνουν κάποιοι λίγοι για τους άλλους.
Μου έκανε εντύπωση όλο το σκεπτικό, διότι πιστεύω είναι αυτή είναι και μια ανάγκη για την Αθήνα. Πολύ χαρακτηρίζουν την Αθήνα ως απρόσωπη, γιατί όμως; Αυτό τελικά δεν εξαρτάται από τον καθένα από μας; Αν ο καθένας έκανε αυτή τη διαφορά στον χώρο που μένει, πώς θα άλλαζαν τα πράγματα; Γίνονται πολλές τέτοιου είδους πρωτοβουλίες σε πολλά μέρη της γης τελευταία, και αυτό είναι ευχάριστο. Βέβαια η έμφαση δεν είναι τόσο στην εξωτερική εμφάνιση της γειτονιάς (π.χ. καθαριότητα) που είναι φυσικά πολύ αξιέπαινο και απαραίτητο θα έλεγα, αλλά στη θέληση για αλλαγή και βελτίωση να περιλαμβάνει κανείς αρχές και αξίες που είναι απαραίτητες στις ανθρώπινες σχέσεις. Δεν θα ήταν καλό να μάθουν τα παιδιά να εφαρμόζουν από μικρά αυτές τις αξίες; Τέτοιου είδους πρωτοβουλίες δεν θα έδιναν τελικά μια διαφορετική εικόνα στην Αθήνα, μια πιο ανθρώπινη, φιλική και ζεστή... και φυσικά ασφαλέστερη;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου