Περί πλούτου

Εύχομαι να είχατε όλοι ένα ευχάριστο και δημιουργικό καλοκαίρι. 

Θα ήθελα να μοιραστώ μια ενδιαφέρουσα εμπειρία που είχα αυτό το καλοκαίρι. Εδώ και τρία χρόνια πηγαίνω κάθε καλοκαίρι για 3 εβδομάδες στην Αγγλία για Σπουδές στην Παγκόσμια Ευημερία. Στα σεμινάρια που είχαμε, νέοι από διάφορες χώρες συζητούσαμε έννοιες, ιδέες και τρόπους σκέψης και συμπεριφοράς που έχουν να κάνουν με το πώς μπορεί να επιτευχθεί ο πολυπόθητος στόχος της παγκόσμιας ευημερίας και πώς μπορεί ο καθένας να συνεισφέρει.

Μεταξύ των άλλων ένα απο τα θέμα που συζητήσαμε εφέτος ήταν το ζήτημα του πλούτου. Μιας και η παρούσα κρίση έχει ως επίκεντρο την οικονομία, το θέμα είναι αρκετά επίκαιρο. Αρχικά όμως τι είναι πλούτος; Μπορεί η έννοια του πλούτου να περιοριστεί μόνο στα υλικά αγαθά που κατέχουμε; Δεν θα ήταν πιο πλήρης ο ορισμός του πλούτου αν συμπεριλάμβανε και άλλους παράγοντες, όπως διαπροσωπικές σχέσεις (οικογένεια, φίλοι), ψυχικά χαρίσματα, ταλέντα, γνώσεις, χρόνο κτλ.; Μια τέτοια διευκρίνηση είναι αρκετά βασική, διότι αυτό που χρειάζεται η ανθρωπότητα για να ευημερήσει είναι να προσφέρει ο καθένας απ’ αυτό που έχει (τον πλούτο του με άλλα λόγια) στην κοινωνία. Αν δούμε την προσφορά από χρηματική μόνο άποψη, περιορίζουμε τον τρόπο σκέψης μας όσον αφορά τις επιλογές συνεισφοράς που έχουμε.

Στον σημερινό κόσμο βλέπουμε οτι υπάρχουν μερικοί λίγοι που είναι πολύ πλούσιοι και πολλοί να είναι στα όρια της φτώχειας.  Σ’ ένα τέτοιο περιβάλλον, κατά κανόνα ο πλούσιος θέλει να γίνει ολοένα και πλουσιότερος και κάνει τα πάντα για το κέρδος, ενώ αυτό αποβαίνει εις βάρος των φτωχών. Ακόμα, με την προσπάθεια διατήρησης του πλούτου συνδέεται και το άγχος και μια συνεχής επιθυμία για περισσότερα. Η παραβολή του άφρονος πλουσίου από την Αγία Γραφή μιλάει πιστεύω από μόνη της.

Αλλά τα πλούτη δεν είναι κακό πράγμα φυσικά, αρκεί να έχουν αποκτηθεί με έντιμο τρόπο και να χρησιμοποιούνται για το ατομικό και συλλογικό όφελος.

Αυτό όμως που θεωρώ πιο σημαντικό είναι ότι ο καθένας, ανεξάρτητα από την οικονομική κατάσταση και τα χρονικά του περιθώρια, μπορεί με τον έναν ή άλλον τρόπο να συμβάλλει ενεργά στο χτίσιμο μιας ακμάζουσας κοινωνίας. Όχι αναγκαστικά με χρήματα, αλλά με πολλούς δημιουργικούς τρόπους, ανάλογα με τα ταλέντα και τις ευκαιρίες του. Δεν θα είχε μια τέτοια νοοτροπία ως αποτέλεσμα μια βιώσιμη ευημερία, σε αντίθεση με την επικρατούσα νοοτροπία που προωθεί τον άκρατο καταναλωτισμό και έχει, μοιραία, βάλει το χρήμα στο επίκεντρο;